حضور کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه در کلاسهای عادی

بسیاری از کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه (اگر نه همه آن ها) با حمایت خدمات پشتیبانی می توانند در کلاس های آموزش معمولی شرکت کنند. نظریه محیطی با کمترین محدودیت (L.R.E) در فراهم کردن مناسب ترین مکان آموزش برای همه دانش آموزان با نیازهای خاص، حائز اهمیت بسیار است. غالبا حتی کارکنان مدرسه هم از شرکت دادن کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه در کلاس های عادی درک درستی ندارند. در بسیاری از مدارس، شرکت دادن کودکان با معلویت های خاص در کلاس های عادی یک قاعده است و دانش آموزانی که دامنه وسیعی از معلویت های هوشی، رفتاری، یادگیری یا جسمی و اختلال در توجه دارند، با سایر همسالان فاقد ناتوانی در یک کلاس قرار می گیرند.

چرا دانش آموزان مبتلا به ناتوانی را باید در کلاس های عادی شرکت داد؟

تا چندی پیش دانش آموزانی با نیازهای آموزشی خاص در محیطی به نوعی محدود، نظیر مدارس مخصوص و یا کلاس های خاص در داخل مدارس عمومی قرار می گرفتند. طی سال ها، فرستادن چنین دانش آموزانی به کلاس های عادی برای بسیاری از آن ها و غالبا برای آن دسته از دانش آموزانی که ناتوانی های متوسط نظیر؛ ناتوانی در یادگیری، ناتوانی ذهنی متوسط، اختلالات رفتاری متوسط و اختلال کمبود توجه داشته اند، ناراحتی روزافزونی را به همراه داشته است.

متون تخصصی بسیاری در مورد مسئله مکان تحصیلی دانش آموزان وجود دارد. تحقیقات اساسا فرستادن دانش آموزانی با ناتوانی های متوسط به کلاس هایی خاص را توصیه نمی کنند. آیا این بدان معناست که همه دانش آموزان با شرایط خاص باید در کلاس های عادی قرار بگیرند؟ خیر. آیا این بدان معناست که محیط های خاص آموزشی در مدارس برای این دسته از کودکان را باید منحل کرد؟ خیر. دانش آموزانی هستند که نیاز به شرکت در کلاس های ویژه دارند. تحقیقات نشان می دهد که یک دانش آموز با نیازهای تحصیلی خاص لازم است که در حد امکان با همسالان فاقد ناتوانی خود در یک کلاس قرار گیرد. در امریکا قانون 94-142 (قانون معلولان) نیز دال بر همین نکته است.

نگرانی های والدین

والدین کودکان معلول نگران آن هستند که نیازهای فرزندانشان در محیط کلاس های معمولی برآورده نشود. شرکت دادن دانش آموزان با معلولیت های خاص در کلاس های عادی بدان معنا نیست که آن ها بدون هرگونه تشخیص و مراقبت به کلاس درس پرتاب می شوند. در حقیقت، رسیدگی و مراقبت از آن ها به عمل می آید تا دانش آموزدر کلاس درس در محیطی قرار بگیرد که بتواند با استفاده از خدمات پشتیبانی، عملکردی مناسب داشته باشد. برای مثال؛ چنین دانش آموزی شاید در کلاس پایه دوم باشد و برای دریافت کمک در خواندن به سالن مرجع برورد یا شاید به دلیل علاقه یا استعداد در موسیقی، در کلاس موسیقی شرکت داده شود و معلم موسیقی و معلم آموزش خاص قادر خواهند بود که درباره پیشرفت ها به بحث و گفتگو بپردارند.

مسئله اصلی در زمینه شرکت دادن دانش آموزان با معلولیت های خاص در کلاس های عادی، این است که دانش آموزان از قرار گرفتن در کلاس درس عادی بهره ببرند، اما این مسئله باید با کمک بیشتر نظیر تعدیل آموزش، اختصاص وقت بیشتر یا یک فرد یاریگر همراه باشد. این کمک شامل ارتباط با آموزگار کلاس درس معمولی می باشد. والدین همچنین نگران آن هستند که شاید همکلاسی های کودکشان در کلاس درس او را مورد تمسخر قرار دهند و قربانی استهزا و کنایه های خود سازند. در این صورت، کارکنان مسئول و دلسوز می توانند به راحتی این مشکل را برطرف کنند. دانش آموزان و کارکنان باید تعلیمات مرتبط با ماهیت و نیازهای کودکان ناتوان را مرور کنند تا با آن ها همانند دیگران رفتار کنند.

والدین کودکان فاقد ناتوانی اغلب نگرانند که کودکی دارای ناتوانی، شاید باعث پریشانی بقیه کلاس شود و یا وقت آموزگار را بیش از حد بگیرد. هر دوی این نگرانی ها موجه هستند. اگر کودکی، چه دارای ناتوانی و چه فاقد آن، چنان مشکل ساز است که مزاحم کارکرد کلاس درس می شود، آنگاه باید مداخله درمانی خاصی را به کار گرفت. تجربه نشان داده است که چنین کودکانی اغلب در کلاس های عادی قرار نمی گیرند اما در غیر این صورت برنامه رفتاری کنترل شده ای وجود دارد. عوامل مزاحم بی شماری در هر کلاس درسی وجود دارد که هم کودکان فاقد ناتوانی و هم کودکان دارای ناتوانی را شامل می شود. یکی از نگرانی های همیشگی، نگرانی در مورد وقت آموزگار است. تشخیص این نکته مهم است که آموزگار یک کلاس درس معمولی، زمانی که چنین دانش آموزانی در کلاس درس او قرار گرفته اند، نیاز به کمک اضافی دارد. این کمک شاید به صورت مشاوره آموزگار در زمینه شیوه ها و موارد درسی خاص و درس های تشریحی یا حضور یک دستیار در کلاس درس برای فراهم کردن کمک لازم باشد.

تبدیل شرکت دادن کودکان با ناتوانی های خاص در کلاس های عادی به یک موفقیت

زمان، انرژی و برنامه ریزی قابل توجهی صرف هر تجربه موفق در زمینه شرکت دادن کودکان با ناتوانی های خاص در کلاس های عادی می شود. والدین باید مدافع فرزندان خود باشند و پیشنهاداتی برای نوع و میزان مناسب شرکت دادن فرزندان خود در کلاس های عادی ارائه دهند. نظارت بر برنامه مدرسه حائز اهمیت است تا مطمئن شوید که فرزندتان را در کلاس های عادی قرار می دهند و این کار را باید از آغاز سال تحصیلی انجام داد.

شرکت دادن کودکان با ناتوانی های خاص در کلاس های عادی، زمانی موثر واقع می شود که اقدامات زیر به مرحله اجرا درآید:

- نظرات والدینشان را جویا شوند.

- تجربیات خاص حاصل از شرکت دادن کودک در کلاس عادی، در برنامه تحصیلی شخصی کودک قید شود.

- آموزگاران آموزش خاص با آن دسته از آموزگازان که در کلاس های مختلط (ناتوان و فاقد ناتوانی) تدریس می کنند، تشکیل جلسه دهند.

- آموزگارانی که دانش آموزان و کلاس های مختلط دارند، اطلاعاتی در مورد توانایی ها و نیازهای دانش آموزان خاص و روش های موثر برای برخورد با آن ها دریافت کنند.

- برای آموزگاران کلاس های مختلط، زمانی برای مشاوره با آموزگارن خاص فراهم شود تا عملکرد و پیشرفت دانش آموز را مورد بحث و گفتگو قرار دهند.

- به دانش آموزان کلاس های عادی اطلاعاتی ارائه شود تا دانش آموزان با نیازهای خاص را بهتر درک کنند.