
ترس کودکان از ارتفاع
بسیاری از پدر و مادرهای ترسو وقتی فرزندان خود را در حال بالا رفتن از درخت یا راه رفتن روی شیروانی خانه میبینند، آرزو میکنند کاش بچه هایشان از ارتفاع میترسیدند. مانند بسیاری از ترسها این نوع ترس نیز ذاتی است و در سنین خاصی مشاهده میشود. شیرخواران، به علت عدم تکاملِ توانایی تشخیص عمق از ارتفاع، کمتر میترسند؛ ولی یک کودک سه ساله ممکن است از ایستادن در بالای پلکان هم وحشت داشته باشد.
بسیاری از نوجوانان آنقدر از ارتفاع میترسند که حتی از سرسره بالا نمیروند و سوار شدن بر چرخفلک برایشان خارج از تصور است. ترس از ارتفاع، کودکان را از بسیاری از تفریحات محروم میکند و موجب جدایی بین آنها و سایر هم سن و سالانشان میشود. این ترس حتی ممکن است در تمام طول زندگی با آنها همراه باشد. درواقع، طبق یک گزارش تحقیقاتی مشخص شده است که 35 درصد بزرگسالان از ارتفاع میترسند. همة این افراد، در هر سنی که باشند نشانه های مشترکی را ذکر میکنند: گیجی، عدم تعادل و در اغلب موارد احساس اینکه یک آهنربا آنها را به سوی زمین جذب میکند. بنابراین، برای کمک به فرزندتان در خلاص شدن از شر این نوع ترس، پیشنهادهای ما را به کار گیرید.
از ترس کودک جلوگیری کنید
وقتی یک کودک دو یا سه ساله ترسش را آشکار میکند، برای جلوگیری از دایمی شدن آن، واکنش شدیدی نشان ندهید و کودک را تحت فشار نگذارید.
از او حمایت کنید. وقتی به مکان مرتفعی میروید دستش را بگیرید یا بگذارید انگشت شما را بگیرد. او برای کسب اعتماد به نفس، نیازمند زمان است.
بگذارید دیگران را مشاهده کند. فرصتی فراهم کنید تا کودکان دیگر را در حال بازی با سرسره تماشا کند. اگر تصمیم گرفت این بازی را امتحان کند، لبخندی از رضایت بزنید. اگر فقط تا نیمة نردبان بالا رفت باز هم او را تحسین کنید. بگویید: «دفعة بعد یه پله بالاتر میری»، این رفتار موجب شکلگیری اعتماد به نفس در کودک میشود. هرگز از جمله هایی مانند: «بچه بازی در نیار. برو بالا!» یا حتی «خیلی خوشحالم که دیگه از ارتفاع نمیترسی.» استفاده نکنید. اشارة غیر زبانی هم ممکن است ترس کودک را تشدید کند. به او تلقین منفی نکنید که چون دیروز میترسیده امروز هم خواهد ترسید.
کودک را تحت فشار نگذارید. اگر خودتان از ارتفاع میترسید، هرگز ترس خود را بروز ندهید؛ کودک را برای این ترس، مسخره نکنید. بهتر است به جای آنکه بالا رفتن از سرسره را شجاعت تلقی کنیم، جنبة تفریحی این عمل را به کودک گوشزد کنیم.
مهارتهای غلبه بر ترس را به کودک بیاموزید
اگر ترس کودک پس از سن چهار سالگی نیز ادامه یافت، آموزش روشهایی را که موجب کاهش اضطراب میشوند، شروع کنید. شاید او هرگاه که میترسد، تنفسش تند و کوتاه میشود و در نتیجه احساس گیجی میکند و ترسش از سقوط بیشتر میشود. این واقعیت را برای کودک شرح دهید و روش صحیح تنفس را به او بیاموزید. برای مطالعة بیشتر به بخش 10■2 (روشهای کسب آرامش) مراجعه کنید. www.koodaklearn.ir/kxr
از روش نردبان استفاده کنید
یکی از بهترین راهها برای مقاوم کردن کودک نسبت به ترس از ارتفاع، آن است که مجبورش کنید بالا رفتن از نردبان را یاد بگیرد.
- از کودک بخواهید بر روی اولین پلة نردبان بایستد. سپس اگر نمیترسد یک پله بالاتر برود و آنقدر این کار را ادامه دهد تا آنجا که بترسد بالاتر برود. بهتر است در هنگام بالا رفتن از نردبان، ترس خود را با اعداد یک تا ده یا حتی توضیح شفاهی بیان کند. وقتی به پلهای رسید که موجب ترسش شد، میتواند پایین بیاید.
- در کودک، اعتماد ایجاد کنید. این بار از کودک بخواهید تا از پلهای که موجب ترسش میشود، بالا رود و برای چند ثانیه منتظر بماند؛ در طول این مدت دستش را بگیرید. بهتدریج، بکوشید این زمان را طولانیتر کنید تا آنکه بتواند بدون گرفتن دست شما به راحتی بر روی آن پله بایستد. اکنون، وقت آن است که یک پلة دیگر بالاتر برود و همان مراحل قبل را تکرار کند.
- او را تحسین کنید. اگرچه از میان بردن ترس کودک ممکن است روزها، هفته ها، یا حتی ماهها طول بکشد؛ ولی شما همچنان به ستایش او ادامه دهید. پیشرفت کُند یا عقبگرد کودک، نباید تحسین و تمجید شما را به تأخیر اندازد.
از تجربیات حقیقی استفاده کنید
وقتی کودک در روش نردبان پیشرفت کرد، از موقعیتهای حقیقی استفاده کنید.
کودک را در برابر ترس از ارتفاع مقاوم کنید. اگر از بازی جانگل جیم میترسد، با همدیگر بر روی آن بازی کنید. دستش را بگیرید و تا هنگامی که ترسش از میان نرفته است به ارتفاع بالاتری نروید.
در مورد سرسره، ابتدا بهتر است با انواع کوچکتر تمرین کنید. خودتان از سرسره بالا بروید و درحالیکه کودک را در بغل گرفته اید، سُر بخورید. آنقدر این کار را انجام دهید تا به تنهایی جرأت بالا رفتن و سر خوردن را پیدا کند. اگر خودتان از سرسره بازی میترسید از یک نفر دیگر خواهش کنید تا با کودک تمرین کند.
یکی از روشهای مفید، استفاده از یک آسانسور با دیوارهای شیشه ای است. این نوع آسانسور در بعضی از هتلها وجود دارد. با کودک وارد آسانسور شوید و یک طبقه بالا بروید. سپس برای چند لحظه مکث کنید تا کودک به این ارتفاع عادت کند. به او اطمینان دهید که دوباره به طبقه اول باز میگردید، سپس یک طبقه بالاتر بروید. مطمئن باشید که به این بازی جدید عادت خواهد کرد.
ممکن است از به کارگیری این پیشنهاد آخر، خجالت بکشید. در این صورت، داوطلبی برای اجرای آن پیدا کنید. پیشنهاد دیگر این است که با کودک به پارک بروید و از او بخواهید یکی از حیواناتی را که با انداختن پول شروع به حرکت میکنند، انتخاب کند. سپس همراه او بر روی این وسیلة بازی بنشینید و سواری کنید. آنقدر بر روی این بازی تمرین کنید که بتواند به تنهایی با آن بازی کند.
- آخرین ویرایش .
- برگرفته از: چگونه با کودکم رفتار کنم
- صاحب اثر: دکتر گاربر
- موقعیت مطلب: فصل سیزدهم
- صفحات: صفحه 451
- لینک منبع: https://koodaklearn.ir/publication/21