تکالیف خانواده ها در تعیین هویت جنسی کودکان

این تکالیف در سه بخش از زندگی کودک شایسته اجرا هستند.

ا- دوره پیش از تولد

2- دوره پس از تولد

3- دوره سه تا شش سالگی

امروزه وضع اندیشه مردم دنیا مغشوش شده است؛ گاهی دیده می شود که برخی از مردم بر این نظراند که «رفتار زنانه داشتن آقایان» یا «رفتار مردانه داشتن خانم ها» چندان مهم نیست! عادی است! مثل این است که مردم دنیا بسیار ساده اندیش شده اند، اما همین مردمی که این نظریه ها را ارائه می دهند، و تئوری می بافند اگر درون خانه خود همسری داشته باشند که رفتار مردانه داشته باشد، بی درنگ او را طلاق می دهند. بنابراین حتی امروز هم بین «حرف» و «عمل در زندگی زیر یک سقف» فاصله زیادی است. اما دستوراتی که در این کتاب مورد بحث هستند، همگان ارز ش عملی دارند، و این از افتخارات من است که سال ها در کلام و نوشتار نکات قابل اجرا در زندگی را گفته و نوشته ام، در این جا هم مصرانه تکالیفی را بیان می کنم که والدین در جهت تعیین هویت یگانه و کامل هر جنس باید اجرا کنند.

دوره پیش از تولد

در این دوره والدین باید خود را برای تولد فرزند سالم از همان جنس که خداوند خواسته است آماده کنند. ما باید پیش از تولد، درباره جنسیت بچه ها به صلح برسیم. تنها دعا و نیاز ما در این مدت، باید تقاضای سلامت کودک از خداوند باشد. به ترتیبی که وقتی خداوند فرزندی سالم را به ما عطا فرمودند، ما باید نماز کنیم که خداوند از میان بیماری های بی شماری که کودکان را تهدید می کنند، فرزندی در نهایت سلامت به ما بخشیده است.

خواهش من این است که در زمینه جنسیت بچه ها راحت و آسوده باشید. هیچ گاه آرزو نکنید که سلیقه شخصی شما در این داستان دخالت کند. زیرا این موضوع کاملاً اتفاقی است. در جریان لقاح اسپرم و تخمک هویت جنسی کودک تعیین می شود. در این جریان باید اسپرم حامل کروموزم Y بیاید که با تک کروموزم جنسی تخمک، ترکیب یک زوج کروموزم XY بدهد تا جنس این کودک پسر باشد. اسپرم حامل کروموزم Y بسیار ضعیف است، ناتوان ،بی جان و کند است، زود هم می میرد! از این روست که ما بیشتر دختر داریم. برای داشتن پسر شرایطی خاصی لازم داریم. توارث نقش مهمی در پسر زایی دارد. بسیاری از مردم صفت ارثی پسر زایی دارند. چنان که گروهی از مردم صفت ارثی دوقلوزایی دارند. بنابراین انتخاب جنس کودک در اختیار ما نیست. از این رو شما هم آرام باشید و به داده خداوندی سپاس بگذارید.

این آسودگی و آرامش ما چه سودی در این روند دارد؟ اولین سود این آرامش این است که مشتاق او هستیم، نام او را به خوشحالی در شناسنامه خود وارد می کنیم. با دختر رفتار دخترانه داریم، با پسر هم رفتار پسرانه.

اما اگر جنس خاصی را آرزو کنیم و بعد نشود، پس از تولد، خود را می بازیم! رفتار های ما تغییر می کند؛ مثلاً، نام مشکوکی روی آن می گذاریم. اگر در جریان یک حاملگی آرزو کنیم که نوزاد یک پسر باشد اما نو رسیده دختر باشد چه می شود؟ در تمام نه ماه گذشته همه خود را برای پسر آماده کردیم، لباس پسرانه خریده ایم، اسم پسرانه انتخاب کرده ایم، گفته ایم وقتی بیاید این کار را می کنیم، آن کار را می کنیم. با این آمادگی ها، میهمان در خانه را باز می کند، پا به دنیا می گذارد، دختر است! همه شوکه می شویم ! بهت زده و حیران از این که نو رسیده دختر است!! حتی نزدیک قرن 21 در ایران و در خیابان های شمالی تهران بعضی آقایان مشاهده شده اند که وقتی خانمشان دختر آورد، نه بیمارستان رفتند و نه خانه!

 با جنس نوزادی که خداوند داده اند صلح کنید. صلح با خویشتن و صلح با اطرافیان خود، مایه خوشبختی ماست. زیرا در سایه صلح، به آنچه که داریم راضی هستیم. می فرماید:

چو قسمت ازلی بی حضور ما کردند

                            گر اندکی نه به وفق رضاست خرده مگیر!

دوره پس از تولد

* وقتی نوزاد ما متولد می شود، مطابق با جنسیت او رفتار می کنیم. اولین رفتار ما انتخاب پوشش مناسب جنس نوزاد است. برای پسر بچه ها رنگ های پسرانه انتخاب می کنیم؛ در تمام دنیا رنگ آبی اسمانی برای پسران انتخاب می شود؛ برای دختران هم باید رنگ صورتی انتخاب نمود. این رنگ ها باعث می شود که مردم بفهمند که ایشان دختر کوچولوی ما، یا پسر کوچولوی ماست. حتی نقوش روی پیراهن او هم دخترانه و یا پسرانه است.

* دومین رفتار ما ملاحظه بیشتر دختران نوزاد است. پسران هم مراعات می کنیم، اما در تمام دنیا مرسوم است که دختران را مانند یک گلدان کریستال نگه می دارند، ملایمت و ملاطفت می کنند، ناز و نوازش بیشتری می کنند؛ به آرامی با او صحبت می کنند، این ها مایه ایجاد رفتار زیبای خانمی در یک دختر است. این دختر در آینده با صدای عربده سخن نمی گوید، کسی را فتیله پیچ نمی کند! دختران کوچک بسیار حساس تر از پسران کوچولو هستند، بسیار زیاد می شنوند و بسیار زیاد می بینند، از این رو در تمام رفتار ها باید ملاحظه حساسیت آنها را نمود، دختران را باید به نرمی در آغوش گرفت و فشرد. در حالی که پسران کوچولو خشونت کوچکی را می طلبند. فشار آغوش بیشتری را مطالبه می کنند. زمان در آغوش گرفتن دختران باید بسیار طولانی تر از پسران باشد. زمان شیر دادن پسران اگر 45 دقیقه است، برای دختران یک ساعت یا یک ساعت و ده دقیقه است. اگر بپرسید که دختران چه کار دارند که وقت بیشتری می خواهند؟ پاسخ این است که کار آنها ارتباط گرفتن با ماست، این ارتباط بسیار ظریف است، مرتب مادر را نگاه می کنند، اصواتی تولید می کنند. و از همان ابتدا تلاش می کنند که ارتباط را شروع کنند. از این رو وقت مادر را می گیرند؛ اما پسران بعدها شروع به «ارتباط گرفتن» می کنند. همه این صفات به دلیل تفاوت در داشتن جفت کروموزم XY است.

* سومین تکلیف والدین نظارت ناپیدای آنها بر بازی کودکان است. همچنین آنها باید اسباب بازی ویژه هر جنس را برای آنها تهیه کنند؛ باید برای دختر اسباب بازی دخترانه و برای پسر هم پسرانه خرید. اگر دختری با اسباب بازی پسرانه، گه گاه، بازی می کند عیبی ندارد. ولی اگر اسباب بازی را عوض کرد و وسایل خودش را نخواست و مدتی بر این کار رفت، والدین باید کودک را نزد مشاوری ببرند، که او مشکل را حل نماید. یک دختر کوچولو، نباید مدام با ماشبن بازی کند، و یک پسر کوچولو، نباید با عروسک بازی کند.

* به تدریج که این ها بزرگتر می شوند، همچنان که پیش از این نیز ملاحظه کردید، باید کار دختران را بیشتر به خانم ها و کار پسران را بیشتر به آقایان سپرد. حمام و انجام آداب توالت، لباس پوشیدن و درآوردن و میهمانی و پارک رفتن دختر به دست مادر است و پسر به دست پدر است. آقایان باید در این زمینه کمی همت نمایند و بیشتر با پسر کوچولویشان وقت بگذرانند که او رفتار پسرانه یاد بگیرد، نباشد که روزی به ما مراجعه نموده، تقاضای عمل جراحی کنند که دختر شوند!

از یک سال به بعد آغوش مادران برای پسران تعطیل است، یعنی پسران نباید بیش از اندازه به آغوش مادران آیند، و این در حالی است که گاهی پسران پانزده ساله در آغوش مادر می خوابند! حضور دختران کوچولو هم در آغوش پدرانشان ممنوع است.

در حمام دختر، تنها مادر می تواند وارد شود و در حمام پسر نیز تنها پدر می تواند وارد شود؛ هر دو کاملاً پوشیده وارد شوند و آنها را بشویند. نشان دهید که حمام کردن یک بازی است، لباس پوشیدن یک بازی است، چنان رفتار کنید که بچه ها به این تکالیف عادی زندگی خوشبین باشند؛ کاری را به زور و خشم انجام ندهید؛ زیرا بچه ها اعتصاب می کنند و شما بچه هایی را که از حمام می گریزند را بسیار دیده اید، با آنها مهربان باشید.

* چون بچه ها بسیار حساس اند مجادلات پدر و مادر در حضور آنها واکنش های بدی در آنها ایجاد می کند؛ دختران کوچولو حساس تر از پسران کوچولو هستند، از این رو بیشتر باید ملاحظه دختران را نمود. این مجادلات در کودکان مایه ایجاد بیماری افسردگی است.

* در جریان رشد، دختران کوچولو زودتر از پسران کوچولو موفق به کنترل ادرار و مدفوع خود می شوند.

* معمول است که «درون داد» و «برون داد» دستگاههای قلب و عروق و گوارش و تنفس دختران کمتر از پسران است؛ در مثل، ضربان قلب دختر کوچولو کمتر از پسر کوچولوست، حجم ادراری آنها هخم کمتر از پسران است، اشتهای دختران کمتر از پسران است، اما دختران به آرامی غذا می خورند و امور زندگی را بر هم می زنند.

* در دختران «حساسیت بسیار زیاد» به نور و صدا و واکنش های والدین مشاهده می شود. اما پسران فقط به این محرک ها حساس اند. به این ترتیب می بینید که خود به خود هم رفتار ما با یک پسر تفاوتی با دختر خواهد داشت و با اطلاعات باید این تفاوت را بیشتر کنیم.

* دختران کوچولو عاطفی تر از پسران کوچولو هستند. دختر کوچولو زودتر به محرک ها پاسخ می دهد، زود تر می خندد.

* دختران توجه به زیبایی دارند؛ ولی پسران کوچولو به زیبایی فکر نمی کنند؛ پسران کوچولو را می بینید که سر تاپا سیاه شده اند، سر آستینشان روغن مالیده است اما همچنان می دوند! با لباس اتاق خواب به میهمانی خانه خاله می آیند؛ در حالی که ممکن نیست یک دختر کوچولو چنین کاری بکند، به مامان می گوید: «این لباس را عوض کنید، برای خانه خاله من باید دامن بپوشم!» پسران هرگز از این نظرها نمی دهند.

* دختران کوچولو در مقابل تنبیه بسیار حساس اند، گریه زیاد می کنند، قهر می کنند، حالشان بهم می خورند، پاسخی بسیار تند دارند. اما پسر های کوچولو نه! کتک می خورند، می خندند، در نتیجه والدین هم خیال می کنند می شود این را بیشتر تنبیه کرد! این که حرفی ندارد!

در تمام دنیا تحقیقات به عمل آمده، نشان می دهد دختران کوچولو کمتر از پسران کتک می خورند، به همین دلیل در بزرگسالی بیشتر پسرها هستند که کتک کاری می کنند تا دخترها.

* تکلیف بعدی والدین اندازه نگه داشتن در بوسیدن بچه هاست. نباید بچه را زیاد بوسید و لیسید! نباید هم آنها را فراموش کرد.

دوره سه تا شش سالگی

این دوره مهم ترین دوره آموختن هویت جنسیتی است.

* تکلیف اول والدین در این سنین آن است که بدانند بچه های کوچولو دارای حساسیت های جنسی اند؛ هرگز گمان نکنید که این احساسات تنها به بزرگسالان تعلق دارد؛ این احساسات از تولد شروع می شود و تا مرگ ادامه دارد. لذا همگان باید این احساسات خداداد را به عنوان یک واقعیت بپذیریم. بچه های کوچولو به سبب داشتن این احساسات غریزی و زیست شناختی، احساسات خود را به شیوه های گوناگون نشان می دهند. گاهی می بینید که در خلوت به کاری مشغول اند، والدین باید آرام بگیرند، هیچ گاه نباید آنها را تنبیه کنند، مجادله کنند، هوار بکشند! این بچه های کوچولو بر اساس طبیعت ، احساسات و نیتازهای خود را نشان می دهند. بازی هایی از این دست تقریباً از دوسالگی شروع می شوند. بنابراین ورود ناگهانی به اتاق، در باز کردن و مثل دزد به اتاق آنها رفتن و لحاف بچه ها را کشیدن، رفتار ضد انسانی است؛ هر وقت می خواهید وارد اتاق بچه ها شوید، در بزنید. تا این که آنها خود را آماده کنند و خجالت نکشند.

این رفتار مانند خورد و خوراک در بچه ها تلقی می شود. بنابراین باید بسیار احتیاط کنید.

* در این دوره ممکن است بچه ها در باره زایمان از ما سوالاتی بپرسند، شما پاسخی معقول بدهید که مناسب سن و سال آنها باشد. اما هیچ گاه دروغ نگویید. اگر هم نمی خواهید پاسخ بدهید بگویید بعداً صحبت خواهیم کرد، هنوز زود است، من برای این پاسخ هنوز آماده نیستم. تجربه های ما نشان می دهد که پاسخ درست ما به بچه ها نه تنها انحرافات را ایجاد نمی کند بلکه از آنها پیشگیری می کند. اتفاقاً بسیاری از بچه ها که آگاهی ندارند، منحرف می شوند. وقتی آنها با پاسخ صحیح شما روبه رو می شوند، داستان را می فهمند و مشکلی هم نخواهند داشت.

مثلاً به بچه ای پاسخ داده بودند که زایمان از طریق مخرج صورت می گیرد. از آن روز این بچه ترسید که شکمش کار کند، شش ماه آزگار شکم او کار نکرد، در آنجا توسط جراحی روده های او را باز کردند و مدفوع اش را خارج نمودند.

* تکلیف دیگر والدین این است که هرگز در حضور بچه ها یکدیگر را نبوسند، معاشقه نکنند، یا ارتباط زناشویی نداشته باشند. بچه های ما به هیچ وجه نباید این ارتباط را ببینند.

* مهم ترین تکلیف والدین در این دوره کمک های جدی به کودکان است که پسران رفتار مردانه را از پدر یاد بگیرند، و دختران که از آغوش مادر بیرون می آیند و به سمت پدر می روند، به کمک محبت مادران دوباره نزد آنها باز گردند و رفتار زنانه یاد بگیرند.

* در این دوره باید به خصوص مدت زمان ارتباط مادر و دختر را برای تمام شبانه روز طولانی کنیم، و ارتباط دختر کوچولو ها را با پدران به زمان کمی محدود کنیم. دختران باید تنها بخوابند؛ اگر هیچ امکانی وجود ندارد طرف مادر بخوابند، هرگز نباید دختر کوچولویی پهلوی بابا بخوابد.

دخترهای کوچولو وقتی با مادرشان زمان زیادی را گذراندند، آرام آرام صفات زنانه را یاد می گیرند.

* پسرها هم باید اول به سمت مادران خود بروند که بدانند زن چگونه موجودی است اما توقع ما این است که در نهایت به سوی پدران گرایش پیدا کنند.

* تکلیف مادران این است که کم کم پسران را به دست شوهران خود بسپارند، که از پدران خود رفتار مردانه بیاموزند، و آرزو می کنم که آن پدران رفتار مردانه داشته باشند، زیرا اگر آن پدران هم رفتار زنانه داشته باشند، وضع این پسران بدتر خواهد شد. مانند ان است که کسی از چاله در آید و به چاه فرو افتد!

از پدران خواهش می کنم که با رفتاری کاملاً محبت آمیز به فرزندان خود نزدیک شوند و با جلب آنها به سوی خود رفتار مردانه را به آنها یاد بدهند. این بهترین میراثی است که ما می توانیم به پسران خود بدهیم. همچنین از آقایان خواهش می کنم که با مهربانی از دختران خود فاصله بگیرند.

* تکلیف دیگر که خاص خانم هاست، آموزش تدریجی امور خانه داری به دختران است. یکی از وظایف خانم ها در سراسر دنیا اداره امور خانه داری است.

* تکلیف مهم دیگر مادران این است که به دختران یاد بدهند که از دختر بودن خود مفتخر باشند؛ هیچ گاه نباید در مقابل یک دختر کوچولو بر ضد زن صحبتی شود، مبادا که او نسبت به جنس خودش احساس منفی پیدا کند.